Rewitalizacja neogotyckiego gmachu to nasza kolejna próba wpisania nowej witalności w przez dekady niedostępne, introwertyczne miejskie struktury. Dominujący charakter zabytkowego obiektu wyeksponowano poprzez oszczędność stylistyczną nowej części apartamentowej i ograniczone do porządkowania zagospodarowanie terenu. W zrekultywowanym parku priorytetowo potraktowano starodrzew i przeprowadzono jego pielęgnację. Zastosowano ujednoliconą paletę barw i faktur wyprowadzając tym samym płaszczyznę dialogu pomiędzy starym, a nowym. Nowoprojektowane budynki stanowią z jednej strony ramę dla kameralnego, parkowego skweru, z drugiej tworzą oprawę ul. Gdańskiej łącząc otwarty charakter działki z masą otaczającej zabudowy kwartałowej. Cały wyraz architektoniczny obu kubatur dodanych do zabytkowego zestawu skupia się w subtelnej grze perforacji, zróżnicowanych głębokością osadzenia okien w płaszczyźnie fasady. Szklana tafla zmieniająca pozycję względem lica muru daje głęboki światłocień, a wydrążone loggiami narożniki ujmują całości masy i dodają nowej zabudowie lekkości. Gzymsy nowych apartamentowców próbują złapać geometryczne zależności z falującymi liniami ulicy Gdańskiej. Ta morfologicznie historyczna, ale jednak obca dla wyraźnie kwartałowej części śródmieścia, typologia urbanistyczna przywraca to miejsce miastu. Projekt „Ogrodów” w zasadzie zaczyna się i kończy na decyzjach planistycznych. Dwoma rozrzuconymi w zieleni budynkami, wytwarza nowe relacje, odbudowuje zatarte przestrzennie pierzeje i tworzy sekwencje zielonych skwerów.